Slusevakta ringer poitiet...

Det hendte den sjette september...:
Sluselyset er gront. Vi slepp fortoyinga og durer etter industribaten mot slusa. I det vi passerer sluselyset ser vi savidt at det skufter til rodt, men tenker at det er nok for eventuelle bater bak oss. Lufta er fyldt av fred og ingen fare inntil ei sint slusevakt kjem busande imot oss. Han spor kjapt etter batforersertifikat, men det har ikkje vi sett noko til, sa han seier vi skal pelle oss ut av slusa til han far singt politiet. Vi fortoyer litt forskremt pa utsida og planlegg eit halvt ar med skikjoring og klatring, men bli avbrutt av at slusevakta kjem med kaffe og unnskyldende blikk for a fortelle at politiet er pa veg. Vi kjenner pa lettelsen over at han ikkje er sint lenger og stemninga stig. Omsider kjem det to kjekke politi, dei hoppar ut av bilen og traakker rett i all andedriten. Elise flirer mens eg bemerkar at dei er bevepna.
Sa snart dei er framme ved Lazy slepp vi alt vi har av papir i hendene paa dei. Vi innrommer at vi ikkje har noko batforersertifikat, samtidig som vi fortel at ein ikkje treng saant i Norge. Da lurer dei paa kva som er problemet i slusa, men det var vi ikkje heilt sikre paa lenger.
For aa forsikre seg om at vi ikkje skulle mote fleire problem i Tyskland ringer dei politisentralen og melder fra om at vi faar kjore kanaler uten sertifikat...(?)
Politiet snakker med slusevakta og han slepp oss igjennom med ein gong. :)